Je kunt ‘stem’ vanuit veel optieken benaderen en allemaal hebben ze waarde. In de doorlopende zoektocht hoe patienten met stemproblemen te motiveren om verantwoordelijkheid te nemen voor het eigen stemgedrag hier gedachten rond ‘dialect spreken’:
In de spreekkamer spreken sommige patiënten een soort van ABN/standaard Nederlands omdat ze gewend zijn om dat in dit soort settingen te doen. Thuis of in directe omgeving spreken ze echter standaard dialect; ze noemen het zelf soms ‘plat’. En vaak is dat dialect, zeker als het sterk ‘plat’ is, onderdeel van het probleem: het doet een appèl op keligheid, slap articuleren, te luid spreken, etc.
Het is dus belangrijk om altijd aandacht te besteden aan de taal van thuis, in het eigen gezin, in het gezin van herkomst, tegen de partner, met vrienden, etc.
Belangrijk is ook om dat dialect niet af te keuren. Als je duidelijk maakt – en liefst laat voelen of horen – dat je ook in dialect effectiever je stem kunt gebruiken blijf je in connectie met de patiënt.
Motto: je kunt Russisch spreken met slappe lippen en met wat meer lipbeweging.
Natuurlijk kun je ook gebruik maken van het feit dat een aantal patiënten in meerdere ‘werelden’ leven, bijv. privé en werkomgeving, thuis en familie ‘boven de rivieren’, thuis en gezin van herkomst van de patiënt (ouders/zussen/broers), etc. Soms keuren kinderen het ‘platte’ spreken van hun ouders af, of verbieden ze hun eigen kinderen om ‘plat’ te spreken; dat kan een motivatie voor oma/opa zijn om kinderen en kleinkinderen iets tegemoet komen door te oefenen om ietsje meer ‘ABN’ te praten.
Ook interessant is om attent te zijn op meertaligheid, bijv. patiënten die in hun werk veel Engels/Frans/Spaans/etc. spreken. Soms heb je geluk en spreekt een patiënt prachtig ‘open’ Engels of Frans – terwijl zij/hij in het Nederlands sterk ‘knauwt’.
Uitnodiging aan de patiënt is natuurlijk om dat wat meer met elkaar in verband te brengen…..
MdK, juni 2021